কবিতা :: হিয়াৰ আৰ্তনাদ

কোনেনো শুনিব মোৰ
হিয়াৰ বিননি
সকলোৱে কন্দুৱা গেছ লৈয়ে ব্যস্ত ।
চাই থাকোতেই নিঃশেষ কৰে
কেতিয়াও ভাবিব নোৱাৰা আপোনজনে,
অভেদ্য মোৰ হৃদয়ক
ভেদ কৰেহি উন্মত্ত গৰ্জনেৰে ।
কিয় ?..কিয় বাৰু এনেকুৱা
বাৰে বাৰে মোৰ স’তে ?
তোমাৰ সুশোভিত বাণৰ কম্পনেও
বিদাৰিত কৰে মোৰ হৃদয় কোঠা,
অচল কৰি দিয়ে
নিঃস্ব মোৰ অচিন দেহাটো
বিশ্বাস নামৰ শব্দটোও
যেন আজি সংজ্ঞাহীন
কেৱল তোমাৰ বাবে ।
এন্ধাৰ ৰাতিৰ জোনাকীৰ লগত
তজবজীয়া কম্পিত সুৰত
কিয়নো বাৰে বাৰে বাজে
উপায়হীন মোৰ হিয়াৰ আৰ্তনাদ !!!